-
1 wydrzeć
глаг.• вырвать* * *wyd|rzeć\wydrzećrę, \wydrzećrze, \wydrzećrzyj, \wydrzećarł, \wydrzećarty сов. вырвать; выдрать;\wydrzeć kartkę z notesu вырвать страницу (листок) из блокнота;
\wydrzeć komuś z rąk вырвать (выхватить|y кого-л. из рук+* * *wydrę, wydrze, wydrzyj, wydarł, wydarty сов.вы́рвать; вы́дратьwydrzeć kartkę z notesu — вы́рвать страни́цу (листо́к) из блокно́та
wydrzeć komuś z rąk — вы́рвать (вы́хватить) у кого́-л. из рук
Syn:
См. также в других словарях:
wyrwać — dk IX, wyrwaćrwę, wyrwaćrwiesz, wyrwaćrwij, wyrwaćrwał, wyrwaćrwany wyrywać ndk I, wyrwaćam, wyrwaćasz, wyrwaćają, wyrwaćaj, wyrwaćał, wyrwaćany 1. «rwąc wyciągnąć, wydrzeć coś z czegoś, siłą wydobyć, wydostać skądś; wyszarpnąć» Wyrwać coś komuś… … Słownik języka polskiego